در کشاکش همه ی هجومها و حملات اقوام مختلف به ایران خودآگاهی ملی ایرانیان و خصوصاً زبان فارسی ، در سنگر شعر توانست به حیات و هستی خویش ادامه دهد. در درون شعر فارسی تاریخ اجتماعی ایران نفس می کشد. شعر رابطه تنگاتنگی با تاریخ دارد. با این تفاوت که تاریخ ، رویدادها و حوادث را بیان می کند اما شعر ، حالات ، روحیات و عواطف انسانها را.