کتاب حاضر به معرفی مایاکوفسکی می پردازد. ولادیمیر مایاکوفسکی نامی آشناست، با اینهمه و با اینکه پیش از ۵۰ سال از مرگش می گذرد (مایاکوفسکی در سال ۱۹۳۰ به ضرب گلوله به زندگی خود پایان داد وی پیش از مرگ بر برگه‌ای نگاشت: برای همه . . . می‌میرم . . .) هنوز آنطور که باید در ایران شناخته نشده است. چرا؟
« پاسخ های زیادی برای این پرسش وجود دارد،ولی شاید مهمترین دلیل ، دشواری برگرداندن آثار او،و به ویژه شعرهایش به زبان فارسی است.خود ِ او چنین می گوید:
«ترجمه شعر کار مشکلی است،بویژه ترجمه شعرهای من،آگاهی کم نویسندگان اروپایی از شعر شوروی از همینجا ناشی می شود. یکی دیگر از علت های آن بهره گیری از زبان روزمره ی مردم است. ترجمه ی شعر من،مثل ترجمه ی بازی با کلمات است،یعنی تقریبا ناممکن . . . ! »
شعر مایاکوفسکی شعری است که باید با صدای بلند خواند ، و خود او نیز دوست داشت ، از فراز سکویی بلند شعرش را برای مردم بخواند ، شعر مایاکوفسکی شعری نیست که بتوان لمیده در کنج یک صندلی از آن لذت برد !
کتاب حاضر شامل سه بخش است ،
بخش اول اتوبیوگرافی مایاکوفسکی ، یا زندگینامه ی خودنوشت :
این زندگینامه را مایاکوفسکی در سال ۱۹۲۲ تحت عنوان «خودم» منتشر کرد،و پس از تکمیل آن را در مقدمه ی مجموعه آثارش قرار داد.
بخش دوم : شامل گزیده شعرهایی از اوست.
بحش سوم : شامل تصاویر مایاکوفسکی و آثار و نقاشی های اوست.