درباره والایی مقام شاعری و هنر سخنوری استاد بزرگمقدار فردوسی طوسی سخن شناسان ادیب و باریک اندیشان موی‌شکاف سخن بسیار گفته اند و دفترها پرداخته؛ اما وصف سخن و سخندانی او را از هر دهان که می شنویم نامکرر است و بیان ارجمندی کتاب وی، آن سند لیاقت زبان فارسی، نیز در هر دفتر نامکرر افتاده است.
سبب آن است که زنده کننده زبان فارسی خود چنین بوده است: مایه‌ور از ذوقی سرشار و خیالی پردامنه و زبانی گشاده و دیدی فراخ و طبعی لطیف و دلی عشقِ مردم‌پیشه و خویی نرم و اعتقادی استوار و واقف به نتایج کار خود؛ یعنی زنده کردن عجم به پارسی کتاب خویش. زنده کردن تاریخِ عجم، زبان عجم، بزرگمنشی و ازادگی پارسی.