پروفسور دکتر انعام الحق کوثر در پیشگفتار کتاب می نویسد:«تاریخ ثابت می کند که زبان و ادب فارسی اثر مستقیم و شگرفی بر فرهنگ و ادب ایران و پاکستان داشته است... ایران شناس ارجمند دکترخواجه عبدالحمید عرفانی می گوید:«مانند دو ستون یک ارتشِ واحد، دوش به دوش یکدیگر پیش می روند»... به نظر می رسد که ایده آل علامه محمد اقبال و استاد ملک الشعرای بهار یعنی وحدت این دو کشور تا اندازه ای برآورده شده است... بلوچستان مرز و بومی است که زادگاه و پرورشگاه مردمی نامور در فرهنگ ایران بوده است. نخستین شاعره ی فارسی زبان یعنی رابعه دختر کعب قزداری از این خاک برخاسته است... دکتر عبدالواحد سردبیر، سال ها پیش گفته بودند یکی از کارهایی که باید انجام شود فراهم آوردن و تفحص اشعار و احوال شعرای این سرزمین است... اینک ما به یاری پروردگار با کوشش مدام و پیگیر در ادای این وظیفه ی خطیر موفق به تهیه ی این تذکره شده ایم... شاید این کتاب بتواند در نوع خود نقشی در توسعه، ترویج و پیشرفت زبان فارسی ایفا و اثری در تحکیم بیشتر روابط ادبی و فرهنگی ایران و پاکستان داشته باشد و در عین حال قدمی باشد در راه حفظ آثار با ارزش گذشتگان... از مرور این تذکره بر می آید که مردم ادب دوست و سخن شناس این مرز و بوم از دیر زمان عشق وعلاقه ی مفرطی به زبان و ادبیات فارسی داشته اند». این کتاب به اهتمام پروفسور دکتر انعام الحق کوثر در سال 1353 توسط انتشارات مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، راولپندی در شهر لاهور کشور پاکستان، در 1000 شمارگان منتشر شده است.