این مجموعه دربرگیرنده شش رساله است. پس از مقدمه کتاب به قلم محمدحسین استخر، نوشتاری درباره «مقام دانش در ایران باستان ـ تأسیس کانون دانش پارس» به قلم علی سامی آمده است. «انسان و سرنوشت او» به قلم آگنل با ترجمه محمدرضا حقیقی دومین نوشتار این کتاب است. شعر «لبریز گناه» غزلی از فریدون توللی سومین نوشتار این کتاب را به خود اختصاص داده است. چهارمین نوشتار کتاب با موضوع «دارالعلم شیراز» که تعیین تاریخ دارالعلم شیراز است؛ یعنی مشخص کردن اینکه چه زمانی شیراز دارالعلم نامیده شده است و ضمنا جهاتی که شیراز را مستعد و متناسب این عنوان نموده مورد گفتگو واقع می‌شود. نوشتار «معالجه سرطان در طب قدیم» به قلم دکتر تقی میر نوشتار پنجم کتاب است. بالاخره اینکه «مختصری از شرح زندگی دانشمند فقید محمدتقی روانشاد» به قلم علینقی بهروزی آخرین نوشته این کتاب را به خود اختصاص داده است.