موضوع بحث در این کتاب ادبیات دوره صفویه و خصوصیات و مزایای آن به طور عموم و تأثیر ارتباطات ایران و هند در ادبیات این دوره به طور خصوص و تفصیل است. نویسنده پس از بیان شرایط جغرافیایی و اقلیمی هندوستان و بعضی از امور غریب و عجیب آن و همچنین ذکر نمونه‌هایی از عقاید و فلسفه و عادات و عرفان و شعر هندیان، از قدیم‌ترین روابط ایران و هندوستان و آغاز پیدایش روابط جدید سیاسی و ادبی بین این دو مملکت و نفوذ ادب و زبان فارسی در آن سرزمین سخن رانده است. سپس چگونگی ارتباطات ایران و هند در عصر صفویان را بررسی کرده و تأثیر آن در ادبیات فارسی را تبیین کرده است. تعریف سبک هندی و اشاره به سبک‌های خراسانی و عراقی در ادامه بحث آورده شده است. ادبیات عصر صفوی و ذکر علل و عوامل انحطاط ادبیات در آن عصر و بالاخره چگونگی نظم و نثر در آن دوره و همچنین ذکر نمونه‌ای از نثر این دوران مباحث پایانی کتاب را شامل می‌شوند.