این کتاب به تاریخ ادبیات معاصر ایران اختصاص یافته و در یازده فصل به نگارش درآمده است. فصل نخست کتاب اختصاص به تعریف موضوع ادبیات ووظیفه آن دارد. در فصل دوم نثر و نظم فارسی در قرن سیزدهم هجری و تأثیر آن در نثر و نظم معاصر بررسی شده است. فصل سوم درباره آشنایی با علوم و فنون و پیشرفت‌های ممالک اروپایی است و در فصل چهارم درباره ترجمه آثار اروپایی سخن گفته شده است. معرفی چاپخانه‌ها و روزنامه‌ها در فصل پنجم آمده و در فصل بعدی تأثیر متقابل ادبیات و نهضت مشروطیت در یکدیگر بررسی گردیده است. نمایش و نمایش‌نامه‌نویسی در دوره معاصر موضوعی است که در فصل هفتم بدان پرداخته شده و در فصل هشتم درباره نثر و نثرنویسان معاصر سخن گفته شده است. شعر فارسی در دوره معاصر در فصل نهم بررسی گردیده و در فصل دهم پیشگامان شعر نو بررسی شده‌اند. فصل پایانی نیز به سخن‌سرایان معاصر ایران اختصاص یافته است.