بخشی از پیش درآمد:
ضحاک، یکی از نفرین شدگان تاریخ افسانه ای ملت ماست. گرد وجود انسانهایی رازمند همچون او که در دایره ای از تصویرهای نادلپسند و ترحم آمیز به اسارت می افتند همیشه موجی از ابهام، خرمن میزند و منابع ارزیابی به اندک نوشته ها و شینده ها پایان می یابد. برماست که از میان همان اندکها، بسیاری واقعیات تاریخی را در هیات افسانه هایی غیر قابل دسترس به تعبیر در آتیم و به شخصیت محبوب و یا منفور خود شکل دلخواه را ببخشیم. شخصیتهای افسانه ای تاریخ همیشه از این موقعیت یا به سپید بختی گرفتار آمده اند و یا سیاه بخت گشته اند. محدود بودن منابع مورد استناد، غالباً ما را را داشته است که بدها را بد و یا بدتر به تصور در آوریم و خوب ها را خوب یا خوب تر تعبیر کنیم. ضحاک، شاید در این زمینه سیاه بخت ترین شخصیت افسانه ای تاریخ حماسه های ملی ما باشد. او از آن هنگام که از دروندی تعبیرهای فردوسی بر ملت ما ارائه گردید، وجودش با نفرت و سیاهی و ستم، آمیخته بوده است. دهدها و سده ها گذشته است. نسلها یکی بعد از دیگری آمده اند و رفته اند و افسانه ی ضحاک را همچنان در فضائی از حیوان صفتی و درنده خوبی برای یکدیگر باز گفته اند. در این میانه، عناصر تردید هیچگونه جایگاه قابل تاملی نداشته اند تا اهل اندیشه را به نگاهی دیگر وادارند. چنین شده است که همیشه در چنین شرایطی نگاه های تازه که جوهر شک و ابهام در خود دارد، در میان تیرهای زهر آگین توهین و نفرین دیر باوران مورد اعتراض قرار گرفته و حتی آسیب پذیر شده است...