از متن کتاب:
نگاهی به داستان «عروس نخل‌ها»
در ساختار داستان یکی از مهمترین عناصر آن قصه های متفاوتی است که کنار هم قرار می گیرند تا کلیت داستان را بسازند. اهمیت این موضوع تا حدی است که گفته می شود اگر داستانی فاقد قصه های متعدد باشد، داستان نیست. این قصه ها در قالب ساختاری به صورت سخن، نوشتار، سرود، فیلم، تلویزیون، بازی کامپیوتری، عکاسی یا تئاتر بیان می شوند که سکانسی از یک رخداد قصه ای یا غیر قصه ای را توصیف می کنند.
از منظری متداول در نشانه شناسی و تئوری ادبی، روایت یک داستان یا بخشی از یک داستان است. ممکن است به زبان آورده شود، نوشته شود یا تصور شود و یک یا چند زاویه دید را برای برخی نقشها و ناظرها و یا همه ی آنان ارائه می دهد. در داستانهایی که به صورت شفاهی بیان می شوند، یک نفر داستان را بیان می کند، یک راوی که مخاطبان یا او را می بیند یا صدایش را می شنوند؛ کسی که لایه های معنایی غیر زبانی را به متن می افزاید. راوی همچنین فرصت دارد تا واکنش مخاطب در برابر داستان را مشاهده کند تا روش بیان خود را با مضمونهای روشن با بالا بردن میل مخاطب اصلاح کند. تفاوتهای این روش با قالب نوشتاری که در آن نویسنده واکنشهای محتمل خوانندگان را در حال رمزگشایی متن می سنجد تا انتخاب نهایی کلمات به امید رسیدن به واکنش مطلوب را انجام دهد، قابل تمییز است. قالب هر چه که باشد، ممکن است مضمون به مردم و اتفاقات جهان واقعی مربوط باشد که با نام روایتگر تجربه های شخصی شناخته می شود...