از متن کتاب:
آنها که با تاریخ عصر مشروطه آشنایی دارند، می دانند که نقش شاعران و اصولا نقش شعر در این دوران پر تلاطم و سرنوشت ساز به عنوان یک رسانه مهم و تاثیرگذار فرهنگی و فکری و آگاهی بخش چقدر اهمیت داشته است.
نام بزرگانی چون دهخدا، ایرج میرزا، لاهوتی، عارف، عشقی، فرخی و نسیم شمال و ملک الشعرا بهار نشانگر اهمیت و نقش شعر در این نهضت بزرگ فکری و سیاسی و اجتماعی ایرانیان است.
ازین رو طی گفتارهای آتی خواهم کوشید تا جنبه های گوناگون ادب و شعر مشروطیت را با شما هموطنان عزیز در میان بگذارم و امیدوارم این سخن به خصوص برای شاعران جوان و علاقه مندان به شعر فارسی مفید واقع شود. پیش از آغاز بگویم که این سخنان بر مبنای مطالبی تدوین شده که اینجانب حدود ۱۵ سال پیش نوشته و انتشار داده بوده است.
پس از آن که افکار تجدد خواهانه و آزادی طلب بر علیه استبداد قاجاری و جامعه ی قرون وسطایی ایران در شعر فارسی تبلور یابد، زمینه های فکری اندیشه های جدید که متاثر از انقلاب صنعتی و تحولات جامعه ی اروپا و به خصوص کوششهای فکری عصر روشنگری و انقلاب کبیر فرانسه بود، ابتدا به وسیله ی نویسندگان و متفکران و روشنفکرانی چون میرزا فتحعلی آخوندزاده، میرزا ملکم خان، جلال الدین میرزا قاجار، میرزا یوسف مستشار الدوله، میرزا جعفر قراچه داغی، طالبوف تبریزی، زین العابدین مراغه ای، میرزا آقاخان کرمانی، میرزا آقا تبریزی و دیگران - که افکار خود را در رسالات و مقالات متعدد و به شکل های گوناگون عرضه می کردند به وجود آمد