مقامه جمع مقامات است و مقامات زهاد در مجلس ملوک معروف است که سخنانی می‌گفتند در پند و موعظت ملوک و نیز به معنی «مجلس گفتن» و موعظه بر منبر یا بر سر انجمن‌ها است که بعدها آن را تذکیر یا مجلس‌گویی می‌نامیدند، چه مجلس و مقام تقریبا به یک معنی است. یکی از این مقامه‌ها، مقامات قاضی حمید‌الدین معروف به «مقامات حمیدی» است که به پیروی از مقامات بدیع‌الزمان و حریری هر دو بوده است. او سعی داشته مقاماتش سهل و ممتنع باشد؛ از این‌رو در دشخواری عبارات و آوردن لغات غریب فارسی اصرار نورزیده و بعضی مقامه‌های او بسیار ساده و سهل است و دیگر آنکه مقامات او همه یک‌طور شروع می‌شود و به یک نوع ختم می‌گردد. کتاب "مقامات حمیدی" از جمله آثاری است که به عنوان نمونه‌ای عالی از فن کتابت به شیوه متکلف و مصنوع به شمار می‌آید. این اثر در قالب 23 یا 24 مقامه از نوع مناظرات مانند: مناظره پیر و جوان، سنی و ملحد، پزشک و منجم و .... نگارش یافته و قسمتی ازآن مقامه‌ها نیز به چیزهائی از قبیل: بهار، پائیز، عشق، جنون یا لغزها و معماها و مسائل فقهی و تفکرات صوفیانه اختصاص دارد.