این کتاب که شرح محکم و روشنی از آداب و اخلاق متصوفه و تألیف خواجه فقیه زاهد ابونصر طاهر بن محمد خانقاهی است، از جمله متون عرفانی و کتب صوفیان روشن‌دلی است که در مآخذ و فهارس قدیم و جدید مربوط به ادب فارسی تاکنون ذکری از آن به میان نیامده است. نثر زیبای کتاب و عبارات و کلمات آن گواه روشنی بر قدمت آن است. همچنین فواید این متن از لحاظ قواعد زبان و دربرگرفتن لغات نادر درخور تحقیق و بررسی است.