مینا اسدی, شاعر, روزنامه نگار, مقاله نویس در 22 اسفند 1322 در ساری تولد یافت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه اش را در آنجا گذراند سپس به تهران آمد و تحصیلاتش را در رشته روزنامه نگاری در دانشکده علوم ارتباطات به انجام رساند و در پی آن در نشریات آن زمان به کار پرداخت . او نخستین دفتر شعرش را در 18 سالگی به نام «ارمغان مینا» در ساری به چاپ رساند و چندین سال به درازا کشید تا انتشارات امیرکبیر دفتر دوم شعر او «چه کسی سنگ می اندازد» را به سال 1350 در تهران به چاپ رساند. او پیش از سال 1357 به سوئد سفر کرد و دفتر سوم خود را پس ازازدواج به نام «من به انگشتر میگویم بند» به همت انتشارات پگاه در لندن چاپ کرد و در پی آن دفاتر «کارنامه» و از «عشق در جهان چیزی نمانده است» او نیز از سوی همین انتشارات منتشر شد. مینا اسدی پس از آوردن 2 فرزند از همسرش جدا شد. اما ناکامی در ازدواج به نیروی خلاقه ی او افزود و از آن پس با شور بیشتری به سردون شعر و مقاله نویسی و انتشارات کتاب ادامه داد. از آثار این زمان او می توان به «دختر گم شده» نشر مینا_سوئد, «بی عشق بی نگاه» نشر پگاه_لندن و کتاب مستند «با بچه های تبعید» به فارسی و سوئدی اشاره کرد. از آثار در دست چاپ او که به خاطر فعالیت های اجتماعی اش در سال 1996 برنده ی جایزه ی جهانی بنیاد «هلمن_هامت» شد به کتاب های «من به دنبال شما آمده ام» و مجموعه مقالات «رویاهایی در بیداری» و دفتر شعر «ویرجینیا وولف و سگ هایش» اشاره می شود.