"بورخس "در این كتاب مصور، حاصل مشاهدات خود را از سفر به برخی سرزمین‌های جهان (از مجله رم، استانبول، ونیز، شهرهای آلمان، آتن، ژنو، مادرید) در قالب نوشته‌های كوتاه و اشعاری چند بازگو می‌كند .وی یادآور می‌شود "ماریا كوداما و من در شادی و شگفتی یافتن اصوات، زبان‌ها، شفق‌ها، شهرها، باغ‌ها و آدم‌ها، چیزهایی همه بس متشخص و یگانه، با هم سهیم بودیم، این صفحات یادگاری است از آن ماجرای طولانی كه هنوز ادامه دارد ."نویسنده در یكی از نوشته‌های كوتاه با عنوان "الهه گالی "خاطر نشان می‌كند" : حتی پیش از آن كه دامنه امپراتوری روم به این سرزمین، به آخرین مد این كشور پهناور، به آب‌های بیكران و دریای شاید بی‌پایان از آب شیرین برسد .قبل از آن كه قیصر و روم، این دو نام پر آوازه و بزرگ، به این جا برسند این الهه چوبی سوخته این جا بود آنها این الهه را دیانا یا مینروا نام نهادند : رومیانی كه بی هیچ تعصب همچون همه امپراتوری‌هایی كه تعصب دینی ندارند فقط ترجیح می‌دادند كه خدایان سرزمین‌های مغلوب را به رسمیت بشناسند و در قلمرو خویش در آورند . الهه گالی پیش از این تسخیر، در سلسله مراتب روحانی احتمالا جایگاه مشخصی داشت : وی دختر یك خدا و مادر خدای دگر بود .و جاری شدن چشمه‌ها، و وحشت جنگ را با او نسبت می‌دادند .او اكنون در آن جای غریب، در موزه محبوس است و در انظار جای دارد .او بدون اساطیر به سوی ما می‌آید . بی این كه كلمه‌ای از خود سخن بگوید .فقط با آن غریو گنگ نسل‌های مدفون [با ما حرف می‌زند] .او تصویری شكسته و مقدس است كه فقط تخیل كاهل ما می‌تواند تنبلانه او را رقم زند .هرگز ادعیه پرستندگانش را نخواهیم شنید و درباره شعائرش چیزی نخواهیم دانست .