«سکانس آخر» عنوان کتابی درباره خاطرات محمود کوشان از خود و برادرش اسماعیل کوشان است که محمد سعید حبشی آن را گرد آورده و سال ۲۰۱۴ در لس‌آنجلس منتشر کرده است.
در تاریخ سینمای ایران، اسماعیل کوشان به‌عنوان فردی که «صدا» را به سینمای ایران آورد و نخستین بار صدابرداری سر صحنه را باب کرد، شناخته می‌شود. برادرش محمود نیز نخستین فیلم رنگی سینمای ایران را تولید و عرضه کرد. محمود که سال ۱۳۱۱ به دنیا آمد و با برادرش اسماعیل (متولد ۱۲۹۶) ۱۵ سالی اختلاف سنی داشت، کار خود را از همین فیلم شرمسار و در حالی که ۱۸ ساله بود، آغاز کرد. «پس از آن که در فیلم شرمسار به‌عنوان یکی از اعضای اصلی فیلم وارد کار شدم و ماموریت عکسبرداری از صحنه‌های فیلم و پشت‌صحنه آن را به من دادند، به کار سینما علاقه‌مند شدم و تصمیم گرفتم تا من هم وارد چنین حرفه‌ای شوم» (همان- ص۱۶۵) او سپس در کنار بوریس ماتایوف و در مقام دستیار فیلمبردار، به کار خود ادامه داد. (همان- ص۱۶۷) و تشویق‌های برادرش و میدان دادن به او سبب شد تا پله‌های ترقی را طی کند و خود به وزنه‌ای در سینمای تجاری و معروف به «فیلمفارسی» تبدیل شود.