انتخاب از میان این گستره مواج بیکران که اسمش گذشته است، کاری بس سهل و ممتنع است. کاری به غایت دشوار و در عین حال بسیار سهل و آسان. دشوار است چرا که زندگی با همه مولفه هایش تا عمق تاریخ جریان دارد و بی محابا وارد شدن در آن سرگردان شدن در لابیرنتی پیچ در پیچ و بی پایان است. اما همین کهکشان بی کران گذشته، حاوی ستارگانی است که تو را صدا می زنند. با درخشش بی وقفه شان و یا هلهله خاموششان. این ستارگان درخشان همان ستارگانی هستند که این کهکشان را برساخته اند. کهکشان راه شیری بدون آنها از معنا تهی می شود...