از مقدمه ویراستار:
کتابی که اکنون در دست دارید حاصل و ثمره نشستهای متعدد با خانم راضیه ابراهیم زاده و طرح پرسش و پاسخها و سپس گم گنجاندن آن مطلب در دل یادداشتهای قبلی است.
در این یادداشت ها خانم راضیه ابراهیم زاده به چگونگی عضویت و رابطه خود با حزب توده ایران و فرقه دمکرات آذربایجان و هم چنین گوشه هایی از زندگی خصوصی خویش در ایران و غربت اشاره هایی خواندنی و غم انگیزی می کنند. از بد حادثه ماجراهای زندگی ایشان مسرت بخش و شادی آفرین نیست، به ویژه محرومیتهای دوران طفولیت و نوجوانی و سپس فعالیتهای سیاسی ایشان در حزب توده ایران، مملو از حزن و سرخوردگی بی پایان است که در ورق به ورق این خاطرات ملاحظه می شود.
خانم ابراهیم زاده در فصل آخر خاطرات خود تحت عنوان «سخنی با خوانندگان» مرقوم داشته اند که در چه شرایطی این یادداشت ها را تحریر کرده اند. اما خالی از لطف نیست اگر بنویسم که من بیش از اندازه نثر و روش تحریر خانم ابراهیم زاده را در سراسر کتاب حفظ کرده ام و تمامی تغییرات و هم چنین آمیختن یادداشتهای نو با کهنه و پاسخ های ایشان به پرسشهای بی شمار من، که بر روی نوار ضبط گردیده با صلاح دید و تایید شخص ایشان انجام گرفته است.
من در کمال وضوح می نویسم که این کتاب می توانست با همکاری ایشان روان تر و گاهی با جابجا شدن خاطرات و قضاوت های کهنه و نو در پیرامون حزب توده ایران شکل دلپذیرتری بگیرد، اما خانم ابراهیم زاده به سبب سالمندی، حوصله، علاقمندی و بیش از همه توانایی جسمانی کافی برای این کار نداشتند و خواننده منصف از ایشان با همه کهولت سن شکوه ای نمی تواند داشته باشد...