بخشی از پیش درآمد به قلم پرتو نوری علا:
کتابی که پیش رو دارید نوشته مادرم، خانم اقدس منوچهری (نوری علا) است که با زبانی شیوا توصیفی و در عین حال ساده و صادقانه به بیان احساسات عواطف و تجربیات زندگی شخصی خود پرداخته و آگاه یا ناآگاه گوشه هایی از زندگی زن ایرانی را در جامعه و فرهنگی تبعیض گذار، رقم زده است. مادرم در سن ۷۲ سالگی هنگامی که در ایران بود، نوشتن خاطراتش را آغاز نمود. از دفتر قطوری که حاصل نوشته هایش بود، چهار کپی گرفت و یکی را به من که در تهران بودم داد و سه دیگر را برای خواهر و برادرهایم که خارج از ایران بودند پست کرد. نسخه ای که در دست من است اندکی با سایر نسخه ها متفاوت است زیرا به علت زندگی نزدیک من و مادرم چه در ایران و چه در آمریکا بارها درباره نکات مبهم یا افراد و اماکن و تاریخهائی که در نوشته اش ذکر کرده بود، یا معنای برخی لغات، از او سئوال کردم و پاسخهای او را به صورت حاشیه هائی بر این نسخه افزودم. همچنین در دوباره خوانی آن با هم مطالب تکراری یا مطول را از این دفتر کاستم.
در زمان حیات مادرم از او خواستم اجازه دهد تا خاطراتش را چاپ و منتشر کنم. او در پاسخ گفت: «اگر این نوشته ارزش چاپ شدن داشته باشد، ترجیح می دهم پس از مرگم منتشر شود.» اما دو سال پیش از فوت اش باز طاقت نیآورده و با اجازه و بازبینی خودش، چهل صفحه اول دست نوشته اش را آماده انتشار کردم که به همت آقای مجید روشنگر سردبیر فصلنامه ادبی "بررسی کتاب" در لس آنجلس همراه با عکس و دستخط مادرم بصورت جزوه ای کوچک، چاپ و منتشر شد. محبت آقای روشنگر، شوقی فراوان در دل مادرم بوجود آورد تا حدی که به من گفت: «می توانی کل خاطرات را، پیش از مرگم منتشر کنی» و اجازه انتشار آن را نیز به آقای روشنگر داد. متاسفانه عمر مادرم آنقدر به درازا نکشید که انتشار کل دفتر را شاهد باشد اما خرسندم پیش از رفتنش، لااقل توانست بخش کوچکی از خاطراتش را منتشر شده ببیند. همان جزوه ای که در مراسم ختمش میان مدعوین پخش شد...