«سفرنامه ظهیرالدوله»، کتابى است به زبان فارسى که به موضوع شرح سفر علیخان ظهیرالدوله به همراه مظفرالدین شاه قاجار به فرنگستان اختصاص یافته است. زمان تالیف این سفرنامه از پنجشنبه دوازدهم ذى حجه ١٣١٧ ه.ق. همزمان با آغاز سفر شروع و در یکشنبه دوم شعبان ١٣١٨ ق. با به پایان رسیدن سفر، خاتمه مى‏یابد.
این کتاب فاقد تبویب و فصل‏بندى است و تنها بر اساس نام شهرهایى که مولف طى سفر هفت ماه و بیست و دو روزه خود بدان‏ها وارد شده تنظیم گردیده است.

گزارش محتوا
این سفرنامه، گزارش روزانه سفر مولف به همراه مظفرالدین شاه و هیئت همراه به کشورهاى روسیه، فرانسه، اطریش، مجارستان، صربستان، عثمانى، آلمان، بلژیک و بلغارستان است. مولف در این کتاب به ذکر ویژگى‏هایى جغرافیایى هر شهر و نیز فاصله شهرها با یکدیگر پرداخته و به توصیف وضعیت داخلى شهرها و ابنیه‏اى که در آنها ساخته شده نیز مى‏پردازد و وقایع و رخدادهاى سفر را به شیرینى ترسیم مى‏کند.

ویژگى
خود مظفرالدین شاه هم در این سفر، سفرنامه‏اى تنظیم کرده، اما سفرنامه ظهیرالدوله بسى مفیدتر از سفرنامه شاه است؛ زیرا شاه به خاطر مقام پادشاهى نمى‏توانسته آزادانه هر چه را مى‏خواهد بنویسد؛ اما ظهیرالدوله چنین مانعى نداشته و هر چه دلش مى‏خواسته آزادانه نگاشته و ما را بر بسیارى از اسرار درون پرده آگاه ساخته است. وى در نگارش حقایق بى پروایى خاصى از خود بروز داده است. مولف على‏رغم بستگى تام و تمام به خاندان سلطنتى و على‏رغم این که خودش از صاحب‏منصبان عالى منزلت و نامدار دربار بوده و طبعا خود نیز در نابسامانى‏هایى سهیم است، با بى‏پروایى خاصى هیچ نکته‏اى را در پرده نگاه نداشته و حقایق را همچنانکه بوده نگاشته است. ویژگى دیگر این سفرنامه ترجمه برنامه‏هاى رسمى است که دولت‏ها براى پذیرایى از شاه تنظیم مى‏کرده‏اند. در بسیارى از موارد نخستین ترجمه‏هایى که از متون اروپایى به خصوص ترجمه‏هایى که از اصطلاحات ادارى و سیاسى و مقامات دولتى به عمل آمده است، گیراتر به نظر مى‏رسد و از نظر نزدیکى به معنى، اصلى‏تر و رساتر است.