با شرح مختصری درباره ویرانه‌های تخت جمشید و رویدادهای جالب دیگر
این سفرنامه مربوط به دوره زندیه است که از ارزش بیشتری برخوردار است؛ زیرا این دوره از مبهم‌ترین و تاریک‌ترین ادوار تاریخ ایران است و این سفرنامه دورنمای ایران را در آن دوران نشان می‌دهد. ویلیام فرانکلین که مأمور خدمت در هندوستان بود، سفری به ایران در این دوره انجام داد و سلسله‌ای از یادداشت‌ها را تهیه کرد که نه‌تنها از منظر بازسازی گوشه‌های تاریک تاریخ کشور در آن ایام ارزشمند است، بلکه مطالب آن در زمینه آداب و رسوم مردم و جشن‌ها و مراسم سنتی که در آن زمان وجود داشته و همچنین وضع شهرها و راه‌ها می‌تواند مورد استناد قرار گیرد. نویسنده طی هشت ماه اقامت خود در شیراز در یک خانواده ایرانی و مانند فردی از آنان زندگی کرده و درباره بسیاری از آداب و رسوم احترام‌انگیز ایرانیان مطالبی ویژه نگاشته است. مطالبی نیز درباره تخت جمشید آورده که شرحی است که از دیدار وی از این بنا به رشته تحریر درآورده است.