این کتاب باز هم از گاندی سخن می گوید، اما چرا؟ آیا هنوز هم نیازی به او هست؟
56 سال از ترور او در سال 1441 می گذرد. تقریبا بسیاری از تصوراتی که او در مورد هند آرمانی خویش داشت، نقش برآب شده است. هند اکنون حاکمانی به ظاهر تماما هندی دارد و هر گونه دخالت رسمی دولت انگلیس در امور آن، ظاهرا با پاسخ دندان شکن دیپلماتیک مقامات هندی روبرو می شود. پس هند به ظاهر استقلال دارد و بیگانگان را بیرون ریخته است، یا به تعبیری محترمانه تر، عذرشان را خواسته است. پس باید دوران خوشی را بگذراند. اما واقعیت چنین نیست. اکنون همه می دانیم شاید آوارگانی بیشتر از کل جمعیت هند در سال 1441، در زاغه ها و خیابان های شهرها و حومه ها، به دنیا می آیند و می خورند و می خوابند و دفع می کنند و می زیند و می زایند و در همان جا نیز می میرند. این یعنی فلاکت و سرافکندگی مطلق بشری!
خیلی ها می گویند زندگی خصوصی افراد مطرح اجتماعی به دیگران مربوط نیست، مگر این که تاثیر مستقیمی بر روی خط مشی مشخص اجتماعی او داشته باشد و یا در این زندگی خصوصی حقی از دیگران ضایع شده باشد. بعضی ها با این نظر موافق نیستند و دلایلی هم برای نظرشان دارند. در هر صورت، آن قدر که از زندگی گاندی پس از 56 سال افشا شده است، نشانه هایی دالّ بر زیر پا گذاشتن حقوق دیگران نداشته است و کسانی تابه حال مدعی نشده اند که گاندی در این یا آن مورد از آنان سوء استفاده کرده و یا به آنان ستم کرده است.
وظیفه ی کاوش گرانه ی خواننده ی این بحث ها در صورت داشتن وقت، رفتن به سراغ این گونه نقد هاست و بعد سبک سنگین کردن مدعیات منتقدین است تا این که به شناخت واقعی تر و شاید نسبی تری دست پیدا کند. و در صورتی که وقت نداشته باشد، شناور کردن و معلق ساختن برداشت فعلی خود از خوانده هایش و در هر دو صورت، دوری همیشگی از نگاه خشک و صلب و یقینی و قطعی و متعصبانه به این یا آن فرد یا عقیده ی محبوب و مطلوب است. یقین و قطعیت، قاتل جستجوی همیشگی ایمان و حقیقت واقعی است.
لازم به گفتن است که نویسنده ی کتاب، کریشنا کری پالانی (1417-1442)، منشی و همدم رابیندرانات تاگور، سیاست مدار هندی و نویسنده ی چندین کتاب در مورد گاندی، تاگور و ادبیات، از جمله کتاب مشهور "همه ی مردم برادرند" است.
در پایان یادآوری می شود نمایه ای هم در پایان کتاب وجود دارد.
همه ی پانوشت ها نیز از سوی مترجم است.