از متن کتاب:
جلال انسان بزرگی بود و برای من قبل از هر چیز دوست بزرگی دوستی عزیز و هنرمندی بزرگ و مردی که با وجود تمام اختلاف سلیقه ها، کمتر کسی است که در نقش موثر او در مبارزه مثبت اجتماعی ولو گاه با دید منفی در اینجا و آنجا، و نیز در وطن خواهی او و عشق او به فرهنگ خالص ایران، و باز در خلق شیوه ی خاص نویسندگی و سخن گویی و گشودن راه شاید باریک علمی در مونوگرافی های وطنی تردیدی داشته باشد و هم برای سیمین عزیز است که گلاب وجود اوست. جلال پرجنبه بود و من تنها از یک دیدگاه میخواهم بر او نظری کوتاه بیاندازم و این طبیعی است که باید در حوزه ی کار خودم باشد. هم او اگر در سال ۴۱ که نقطه ی عطف اساسی در فکر اجتماعی و سیاسی اوست و ظاهراً سرآغاز استقلال ملی است، که به آن اشاره خواهم کرد، غرب زدگی را چنین که می آید تعریف نمی کرد، اگر غلو نکرده باشم، شاید بزرگان را وحشت برنمیداشت و لااقل به فکر چاره نمی افتادند...