نویسنده ابتدا به شرح حال اسکندر و سپس به افسانه هایی که در مورد اسکندر و نژاد او در ادبیات فارسی آمده، پرداخته است. آنگاه به چگونگی نقش اسکندر در کتب پهلوی و سپس در کتب اسلامی پرداخته و در کل این گونه افسانه ها و روایات را، در ادبیات پس از اسلام در ایران نشان داده است. در فصل سوم کتاب به "اسکندرنامه"های مختلفی که به عنوان حماسه در دوره های مختلف در زبان فارسی تالیف شده، اشاره می شود و چگونگی روند زندگی اسکندر در این افسانه های حماسی. فصل چهارم به ویژگی های مذهبی شخصیت اسکندر در افسانه ها و اسکندرنامه ها می پردازد. در پس این پژوهش ها می توان به بزرگ نمایی یا کوچک نمایی شخصیت های تاریخی در ادبیات فارسی پی برد و این که چگونه باور این تصاویر تخیلی از شخصیت های تاریخی، در ذهن مردم به واقعیتی باورپذیر رسوب می کند.