خاطرات احمد شانزده ساله از روزهای جنگ سی سال بعد توسط احمد چهل و پنج ساله
23 اسفندماه 1389. در آخرين روزهاي سال 1389 شبي در خواب و بيداري طرحي از اين يادداشتها خـوابم را آشفت، ديگر خوابم نبرد تا برخاستم و اولين بندها از فصل احمد را نوشتم.
خوانندگان ميتوانند اين يادداشتها را رؤياهاي يك ذهنِ خواب رميده خيال كنند يا بغضهـاي فروخـورده بـر هم انباشته وسرگذشت حنجره هايي كه صدايشان به جايي نرسيده و سالها درانتهاي كوچه اي بن بست بـراي خودشان ناليده اند.نگارنده اصراري بر القاي واقعيت پنداري يادداشت هايش ندارد،شخصيتها و نامهـا هـم شـايد واقعي يا خيالي باشند. اصلاً چه فرقي ميكند كه اين رويدادها و افراد وجود خارجي هم داشته اند يـا نـه، وقتـي نسلهاي اخير اين رخدادها را در كتابهاي تاريخ ميخواننـد.