استاد سیدمحمدتقی مدرس رضوی (1274 ـ 1365 ش) محقق، دانشمند، مصحح و استاد دانشگاه در مشهد به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى را در مدارس جدید زادگاهش فراگرفت. سپس به آموختن علوم قدیمه نزد اساتید آن زمان پرداخت. نزد میرزا عبدالجواد ادیب نیشابورىو پدر دروس مقدماتی و فقه و اصول را خواند. سپس از محضر آقابزرگ حکیم استفاده نمود و آنگاه مدتى از درس خارج فقه و اصول آیت‏اللَّه قمى و آیت‏اللَّه آقا میرزا محمد آقازاده استفاده کرد. در 1298 ش به تهران آمد و از محضر آقا سیدمحمد تنکابنى و آقا میرزامحمدطاهر تنکابنى بهره برد و به تکمیل تحصیلات قدیم و جدید خود در مدارس سپهسالار و آلیانس پرداخت. از 1310 ش به معلمى و ناظمى مدرسه سپهسالار (شهید مطهرى فعلى) و تدریس در مدارس دارالفنون، علمیه، معرفت و شرافت پرداخت و بعد از 1317 به معلمى و بعدها به سمت استادى دانشکده علوم معقول و منقول منسوب گردید. نزدیک دو سال همکار علامه دهخدا در تکمیل «لغت‌نامه» بود. از آثار وى: احوال و آثار خواجه نصیرالدین طوسى؛ تاریخ رجال خراسان؛ تاریخ مشهد رضوى؛ رساله‏اى در علم عروض؛ تعلیقات حدیقة الحقیقة سنایى؛ تصیحح المعجم فى معاییر اشعار العجم؛ تصحیح و اهتمام اساس الاقتباس خواجه نصیرالدین طوسى؛ تصحیح تاریخ بخارا؛ تصحیح دیوان سیدحسن غزنوى و .... . در این کتاب سی مقاله علمی و ادبی تقدیم شده به ایشان، زیر نظر دکتر سیّدضیاءالدّین سجادی با همکاری اسماعیل حاکمی و محمد روشن گردآوری شده است.