منصور حلاج را بايد اسرار و معارف وحدت وجود به شمار آورد. حلاج عارفي بلندپرواز و بي‌پروا بود. مذهب عشق الهي را در كوچه و بازار، بدون هراس از خليفه و فقهاي درباري به مردم مي‌آموخت، تا به حدي كه جان خويش را بر سر اين كار نهاد و به ناجوانمردانه‌ترين وجهي شهيد شد. عرفاي مشهور پس از وي مانند احمد غزالي، عين القضات همداني و بقلي شيرازي همه ريزه خوار خوان گسترده عرفان حلاج بوده‌اند. این کتاب در نقد و بررسی پژوهش‌های کتاب «حلاج» نوشته علی میرفطروس به نگارش درآمده است. نویسنده می‌گوید «فعلا نمی‌خواهم بگویم حلاج آن نیست که این حلاج‌شناس برگزیده، بلکه موقتا می‌پذیریم که ایشان در عین سرسپردگی، لیکن با امانت و صداقت وارد تاریخ شده و حلاجی را از میان حلاج‌ها انتخاب کرده و آنچه در تأیید پیش‌داوری و خط فکری‌اش بوده، دست‌چین کرده و ابدا آدم‌ربایی و تحریفی در کار نیست. اما کدام کس می‌پذیرد چنین حلاج هفت خطی روشنفکری است انقلابی؟»