شهید بزرگوار آیت الله سید محمد تقی حسینی طباطبایی، در پرسش نامه ای که از سوی مجلس شورای اسلامی به ایشان داده شده، عصاره حیات طیبه شان را چنین نگاشته اند؛
نام: سیدمحمدتقی حسینی طباطبایی
فرزند: مرحوم سیدعلی
تاریخ تولد: 1307 هـ.ش ـ زابل
تحصیل مقدمات علوم دینیه را در حوزه علمیه زابل و تکمیل آن در مشهد مقدس به مدت 18 سال سپری کرده، توضیحاً سطوح فقه و اصول را نزد اساتید بزرگی مانند: آیت الله شیخ محمدهاشم قزوینی و شیخ محمدکاظم دامغانی و فلسفه و کلام و اعتقادات را در محضر آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی و تفسیر و روایات را در محضر آیت الله حاج شیخ غلامحسین تبریزی فرا گرفت و درس خارج فقه و اصول را چند دوره در خدمت حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمدهادی میلانی (ره) حضور یافته و قسمتی از مسودات و تقریرات معظم له را با خط زیبایش پاکنویس نموده است. به زبان عربی تسلط کامل دارم و در این زبان تسلطم به حدی است که در حدود چهار هزار بیت در علوم مختلفه نحو، صرف و یک دوره منطق که حدود چهارصد بیت می باشد و همچنین در فقه و بخشی در کلام سروده ام.
قبل از انقلاب از سال 1341 در زابل اقدام به تأسیس یک باب مسجد و مدرسه علمیه و کتابخانه نموده ام و حوزه تدریس داشته ام و ضمناً جلسه تفسیر قرآنی از سال 1344 تشکیل داده و مردم را تحت عنوان تفسیر، با اسلام راستین آشنا مینموده ام. در زابل پایگاهی برای مجاهدین و مخالفین رژیم (شاه) بوده ام و نزد هر کس در این مسیر بوده، معروف به آن خدمت هستم. مسافرت هایم به عراق به سال 1335، به مکه مکرمه 1345 و 1358 که سفر اخیر به دستور امام جهت بیان اهداف انقلاب و نقل آن به سایر کشورها که تا حدودی موفقیت آمیر بود و با دانشمندانی از مغرب، مصر، سودان و عربستان سعودی تماس و ارتباط حاصل شد.
چنانچه در بالا ذکر شد، تألیفات ناتمامی در رشته های تحصیلی خود داشته ام که کامل آن همان منطق منظوم میباشد، با شرح تفسیری که خودم نوشته ام به نام منتهی المیزان فی شرح احسن البیان؛
سمیته بمنتهی المیزان
میزان حق احسن البیان
و از جمله دیگر آثار اشعاری تحت عنوان «لامیه غدیریه» در مدح امیرالمؤمنین علیه السلام که به زبان عربی می باشد. سخنرانی هایی در محل اقامتم در زابل داشته ام که مشهور است(برای مطالعه بیشتر ر.ک: شهید حجت الاسلام و المسلمین حاج سید محمدتقی حسینی طباطبایی به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، تهران: 1388).
در این وجیزه تمرکز بر روش و منش سبک زندگی شهید آیت الله حسینی طباطبایی می باشد که در واقع بیانگر سبک زندگی وی در عرصه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تعامل با اقشار مختلف مردم، به ویژه جوانان است. نکته ای که در سبک زندگی این روحانی مجاهد وجود دارد، تأسیس مسجد و حوزه علمیه است. ایشان مسجد و حوزه را به پایگاهی جهت جذب مردم و جوانان به علم و معنویت و سیاست قرار میدهد، به طوری که روحانیون و شهدای شاخصی را تربیت میکند.