جبران در سال 1904 با ماری که مدیر یک مدرسه ی آمریکایی بوده و در حمایت از یتیمان ِ مستعد فعالیت می کرد، آشنا می شود که در روند زندگی جبران نقش فوق العاده و بسزایی داشته است. این آشنایی آغازگر یک دوستی همیشگی است که گاه به مرز عشق کشیده می شود و هرگز به ازدواج ختم نمی شود.
این کتاب سه شخصیت اصلی دارد: «خلیل جبران»، «ماری هسکل» دوست و معشوقه‌ی جبران و «ماریانا جبران» خواهر جبران. جبران با زبانی لطیف و عرفانی در طول زندگی خود برای ماری هسکل که معشوقه‌اش بود و خواهرش ماریانا نامه می‌نوشت. او در این نامه‌ها از درونی‌ترین افکار خود مثل دوری، عشق، دلتنگی و تنهایی برای ماری میگوید. در مقابل پاسخ نامه‌های ماری هسکل و ماریانا به جبران هم در این اثر شنیده می‌شود.
داستان دوستی جبران و ماری از زبان هم برای دیگری در قالب نامه این اثر را شبیه مستند کرده است. جبران خلیل جبران در این نامه‌ها به شکل تکه‌تکه برای مخاطب روایتی جذاب و زیبا را بر اساس واقعیت بازگو می‌کند و شنونده‌ی کتاب در فضایی عارفانه و احساسی قرار می‌گیرد.