این کتاب تذکره‌ای است ارزنده و مفصل از شاعران و ادیبان و عارفان و درویشان و بزرگان عصر قاجاری از آغاز تا سال‌های واپسین سلطنت ناصرالدین شاه و به عبارت دقیق‌تر تاریخ شعرای ایران از سال 1200 ه.ق آغاز قرن سیزدهم تا 1310 هجری، دهه دوم قرن چهاردهم. در این تذکره از 1440 شاعر و 80 شاعره یاد شده و چنین شماری در تذکره‌های دیگر بی‌نظیر است. در این کتاب تنها به ترجمه حال شاعران اکتفا نشده، بلکه مؤلف که خود از دراویش نعمت‌اللهیه بوده، سلسله عرفا را نیز تا زمان خود به رشته تحریر درآورده و کتبای پرمطلب و مشحون به مسائل تاریخی و شرح حال علما و عرفا و شعرا و خطاطان درآورده است.