میرزا نصرالله خان مشیرالدوله جوان خودساخته نائینی، وقتی به طهران آمد، نام او میرزا نصرالله بود. او فرزند آقامحمد از متوسطان نائین بود. میرزا نصرالله که خط و ربط متوسطی آموخته و گمان استعدادی در خود می‌برد، در آغاز جوانی جلای وطن کرده برای تهیه لقمه نانی راه طهران را در پیش گرفت. نویسنده در این کتاب که چهارمین جزوه از مجموع جزوه‌های «رهبران مشروطه» است، کوشیده تا چهره سیاسی و واقعی میرزا نصرالله خان مشیرالدوله را با مدارک معتبر به خواننده نشان دهد.

از متن کتاب:
در سال 1297 پس از فوت ابراهیم خان نائب الوزاره، میرزا نصرالله به طهران احضار شد و با زن و دو فرزند خود "حسن و حسین پیرنیا" به طهران آمد و پس از چند ماه به سمت نیابت سوم در وزارت خارجه منصوب و کلمه خان هم به دنبال اسم او افزوده گردید و میرزا نصرالله خان شد. اطاعت و ادب و صداقت و فرمانبردای محض و محرم راز بودن، صفاتی بود که در این جوان نائینی بروز کرد و او را مورد توجه روساء و مافوقش قرار داد و راه پیشرفت را برای او هموار نمود و الحق رموز موفقیت در نوکری دولت را خوب آموخته بود...