در میان پادشاهان ایران پس از اسلام، شاه عباس که محافل تاریخی اروپایی به او لقب کبیر داده اند، بیش از دیگر پادشاهان، موضوع گفتگو و تحقیق بوده است. سلسله صفویه خود از جنبه های گوناگون و به خاطر حوادث و تاصیرات شگفتش در تاریخ ایران، همواره ذهن و قلم نویسندگان را در زمینه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، مذهبی و هنری به خود مشغول داشته است. این سلسله بر زمینه ای ریشه دار از مجموعه ای از وقایع تاریخی که با عناصر ایمان، حقیقت و شرافت ملی از یکسو فریب و نیرنگ و ظلم و تجاوز، از سوی دیگر با خون و آتش رنگ گرفته بود و میهن ما نیز در بخشی از جغرافیای این حوادث و بخش بسیار مهم و حساس آن واقع شده بود، حکومت دینی و سیاسی را به دست گرفت. قهرمان کتاب ما، پنجمین کس از مردان این سلسله است که در حکومت مذهبی سیاسی این سلسله به تخت پادشاهی نشست.