از پیشگفتار:
عزیز نسین دردهای زندگی انسان را با بیانی ساده و در قالب طنز بیان می کرد. او خواننده را با خود چنان به عمق دردهای اجتماعی می برد که خواننده حس میکرد نسین دارد با زبان طنز از دردهای درونی او حرف می زند و برای برون رفت از وضع موجود فراخوان مبارزه متشکل و اجتماعی می دهد.
نسین بسرعت در دل میلیونها انسان و بویژه جوانان جای گرفت. کمتر امکان داشت کسی کتابهای او را بخواند و به گرایش چپ و آرمانهای انسانی علاقه مند نشود؛ چرا که او نویسنده ای مرزنشناس بود و عقیده داشت که مرزها را برای این آورده اند تا از همبستگی انسانی و اتحاد کارگران و زحمتکشان در سطح بین المللی جلوگیری بعمل آورند و با تراشیدن تفاوت های ملی و مذهبی و فرهنگی استثمار سرمایه داری از انسانها را تسریع نمایند. او دنیایی بهتر دنیایی فارغ از هر گونه نابرابری استثمار و ستم برای بشر می خواست و ستمدیدگان جهان را در این راستا به همبستگی و مبارزه طبقاتی فرا می خواند. او در کتابش صندلی چنین می گوید:
«دنیای مرا مرزی نیست من درد و ناله انسانهای دردمند را در هر جای این جهان که باشند به قلم آورده و به گوش جهانیان خواهم رساند.»
عزیز نسین نویسنده ای سوسیالیست مبارز و تیزبین بود. مسائل روز را بدقت تعقیب می کرد و بی پروا به بررسی و نقد می پرداخت. زندگی را بسیار دوست داشت اما علیرغم تعقیب تهدید و زندان و شکنجه، هیچگونه ترسی از بیان واقعیتها نداشت...