از متن کتاب:
کودک در حیاط قصر ایستاده بود و فریاد می زد. دوناتین آلفونس فرانسوا، مارکی دو ساد، پسری چهار ساله ی بلوند، اولین نمایش عمومی از خشم وحشتناک خود را ارائه می داد.
او خطاب به همبازی اش، شاهزاده هشت ساله دو کنده، که از شاهزادگان خون سلطنتی بود فریاد می زد: «این مال من است!» دوناتین ممکن بوده برای اسب اسباب بازی اش شمشیر مینیاتوری اش یا طناب بازی اش هیاهو به پا کرده باشد. می توانست یکی از اشیاء بسیاری باشد، اما این همان شیئی بود که در آن لحظه در دست دوستش بود و دوناتین از ترس اینکه شاهزاده ی کوچک آن را برای خود نگه دارد با اصرار می خواست که همین حالا به او بازگردانده شود.
پس از اینکه از اسباب بازی اش محروم شد، پسرک چهار ساله خود را به تندی بر روی عزیزترین همبازی اش یار محبوبی که از بدو تولد در خانه ی او بزرگ شده بود انداخت و با مشتهایش به سینه شاهزاده جوان دو کنده کوبید، به صورتی که ده اینچ بالاتر از صورت خودش بود، سیلی زد و همچنان خشم خود را فریاد می زد و با اضطرار برای تصاحب آن زوزه می کشید...