کتاب «شعر فارسی در غربت» نوشته محمود کیانوش، اثری پژوهشی و انتقادی است که به بررسی وضعیت شعر فارسی پس از انقلاب ۱۳۵۷ در میان شاعران مهاجر می‌پردازد. این کتاب با نگاهی تحلیلی، به تاثیرات مهاجرت، تبعید، و دوری از وطن بر شعر فارسی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این عوامل بر زبان، محتوا و فرم شعر تاثیر گذاشته‌اند.
در این اثر، کیانوش به بررسی چالش‌های شاعران مهاجر، از جمله گسست از سنت‌های ادبی، تاثیر فرهنگ میزبان، و تلاش برای حفظ هویت فرهنگی در غربت می‌پردازد. او با نگاهی انتقادی، به تحلیل آثار شاعران مختلف در تبعید می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه تجربه مهاجرت، شعر فارسی را به سوی افق‌های جدیدی سوق داده است.