بخشی از رمان مرشد و مارگاریتا:
«مرد غریبه با لحنی متفکرانه گفت: «اما چیزی که ذهن مرا به خود مشغول کرده، این پرسش است: در صورت عدم وجود خداوند، چه کسی مسئولیت هدایت زندگی بشر و به طور کلی، تمام نظام هستی بر روی کره خاکی را بر عهده دارد؟»
بی‌خانمان، با حالتی آمیخته به خشم و شتاب، در پاسخ به این پرسش که البته وضوح چندانی نداشت، اظهار داشت: «انسان خود، عهده‌دار این مسئولیت است.»
غریبه با لحنی ملایم پاسخ داد: «پوزش می‌طلبم، اما برای اداره امور، قطعاً نیاز به یک برنامه دقیق برای مدت زمانی مشخص و نسبتاً قابل قبول وجود دارد. اجازه دهید از شما بپرسم، چگونه ممکن است انسان قادر به اداره امور باشد، در حالی که نه تنها از امکان برنامه‌ریزی برای یک دوره زمانی حتی به طرز خنده‌داری کوتاه - فرض کنید هزار سال - محروم است، بلکه حتی نمی‌تواند برای فردای خود نیز اطمینانی داشته باشد؟»...»