بخشی از کتاب مهارت نوشتن مختصر و موثر:
«نویسندگان اقتصادی اغلب به اشتباه تصور می‌کنند که زبان پیچیده نشان‌دهنده تفکر عمیق است. آنها واژگان دشوار و جملات طولانی را به کار می‌برند تا خود را دانشمندتر جلوه دهند، غافل از اینکه چنین رویکردی مانعی بر سر راه انتقال اندیشه‌هایشان می‌شود. حقیقت این است که نگارش ساده و روشن نیازمند تفکری منسجم‌تر و عمیق‌تر است. وقتی می‌نویسید «درون‌زایی متغیرهای مستقل منجر به تورش در تخمین‌زننده‌های حداقل مربعات معمولی می‌شود»، آیا واقعاً منظورتان روشن است؟ آیا نمی‌توان همین مفهوم را با عبارت «اگر متغیرهای توضیحی با جمله خطا همبسته باشند، روش حداقل مربعات معمولی به نتایج گمراه‌کننده‌ای می‌انجامد» بیان کرد؟ سادگی در نگارش نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه نشان‌دهنده تسلط شما بر موضوع است.
بسیاری از ما به هنگام نگارش، گرفتار وسواس‌های بی‌جا می‌شویم. نگران آنیم که مبادا نوشته‌مان به اندازه کافی «علمی» به نظر نرسد یا همکاران‌مان آن را جدی نگیرند. به همین دلیل، به جای «استفاده کردن» می‌نویسیم «بهره‌برداری نمودن»، و به جای «بررسی کردن» ترجیح می‌دهیم «مورد کنکاش قرار دادن» را به کار ببریم. این عادت‌های نگارشی، که من آنها را «بیماری زبان اقتصادی» می‌نامم، باعث می‌شوند مقالات علمی ما خسته‌کننده، مبهم و در نهایت کم‌تاثیر شوند. اما راه نجات ساده است: با خواننده خود همانند یک دوست هوشمند و کنجکاو رفتار کنید. برای او با همان صراحت و روشنی بنویسید که در یک گفتگوی رو در رو صحبت می‌کنید. به یاد داشته باشید که هدف نهایی نگارش علمی، انتقال اندیشه‌ها و یافته‌هاست، نه نمایش توانایی شما در به کارگیری واژگان پیچیده و ساختارهای دستوری دشوار.»