بخشی از کتاب در محاصره احمق ها:
«وقتی با فردی قرمز (تیپ سلطه‌جو) سر و کار دارید، باید بدانید که آنها نتیجه‌گرا، مستقیم و بی‌پرده هستند. آنها مکالمات طولانی و پر از جزئیات را تحمل نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند سریع به اصل مطلب برسند. اگر در یک جلسه کاری با یک قرمز قرار دارید، فراموش کنید که از احوالپرسی‌های معمول و گفتگوهای غیرضروری شروع کنید. یکراست به سراغ موضوع اصلی بروید، پیشنهاد خود را مختصر و مفید ارائه دهید و از پرداختن به جزئیات غیرضروری خودداری کنید. آنها تنها به نتایج اهمیت می‌دهند، نه به فرآیندها. در مقابل، افراد آبی (تیپ تحلیلگر) دقیقاً برعکس هستند. آنها تشنه جزئیات، داده‌ها و اطلاعات دقیق هستند. عجله کردن با یک آبی، بدترین اشتباهی است که می‌توانید مرتکب شوید. آنها می‌خواهند همه چیز را بررسی کنند، همه احتمالات را در نظر بگیرند و از صحت تمام اطلاعات مطمئن شوند. اگر سعی کنید به یک آبی فشار بیاورید تا سریع‌تر تصمیم بگیرد، احتمالاً با مقاومت شدید یا بدتر از آن، با یک 'نه' قاطع روبرو خواهید شد. بنابراین، به جای اینکه همه را با یک معیار قضاوت کنید و فکر کنید آنها عمداً به روش‌های آزاردهنده عمل می‌کنند، باید سبک‌های ارتباطی مختلف را درک کنید و خود را با آنها تطبیق دهید.
تصور کنید یک شرکت با چهار مدیر ارشد دارید که هر کدام نماینده یکی از رنگ‌ها هستند: یک قرمز قاطع و نتیجه‌گرا، یک زرد خلاق و اجتماعی، یک سبز آرام و همدل، و یک آبی دقیق و سیستماتیک. این چهار نفر قرار است درباره یک تصمیم مهم استراتژیک بحث کنند. قرمز می‌خواهد سریع تصمیم بگیرد و به جلو حرکت کند، حتی اگر همه اطلاعات در دسترس نباشد. او به نتایج و دستاوردها اهمیت می‌دهد. زرد پر از ایده‌های نوآورانه است و می‌خواهد بیشتر در مورد چشم‌انداز آینده و امکانات هیجان‌انگیز صحبت کند، اما توجه کمی به جزئیات عملی یا مخاطرات احتمالی دارد. سبز نگران تاثیر این تصمیم بر کارکنان و فرهنگ سازمانی است و می‌خواهد مطمئن شود که همه احساس می‌کنند صدایشان شنیده شده است. و آبی مشغول جمع‌آوری داده‌ها، تحلیل روندها و ایجاد نمودارهایی برای نشان دادن پیامدهای احتمالی هر گزینه است. بدون درک این تفاوت‌ها، این جلسه محکوم به شکست است.»