بخشی از کتاب این ها همه یعنی چه:
«اگر کسی از من بپرسد که از کجا می‌دانم دنیا فقط پنج دقیقه پیش به‌وجود نیامده، آن‌هم با همه‌ی خاطرات و چیزهایی که در ذهنم هست، راهی برای اثبات خلافش ندارم. فقط باورش نمی‌کنم. اما همین نکته، چیز جالبی را نشان می‌دهد: خیلی از چیزهایی که ما بدیهی می‌دانیم، در واقع دانستن به معنای دقیق کلمه نیستند. ما فقط آن‌ها را می‌پذیریم، چون اگر بخواهیم همه‌چیز را زیر سوال ببریم، ادامه‌ی زندگی تقریباً غیرممکن می‌شود.
آگاهی شاید مرموزترین بخش وجود ما باشد. چرا باید فعالیت تعدادی سلول عصبی در مغز باعث شود حس کنیم که بودن‌مان چه حسی دارد؟ علم می‌تواند سازوکارهای فیزیکی و شیمیایی را توضیح دهد، اما هنوز نمی‌تواند توضیح دهد که چرا این فرآیندها به تجربه‌ی شخصی و آگاهانه منجر می‌شوند. به همین دلیل است که مسئله‌ی ذهن و بدن همچنان حل‌نشده باقی مانده و شاید همیشه هم حل‌نشده بماند.
اگر زندگی فقط مجموعه‌ای از اتفاقات باشد، یکی پس از دیگری، و در نهایت به مرگ ختم شود، واقعاً چه معنایی در آن هست؟ بعضی‌ها می‌گویند معنای زندگی از دین می‌آید، بعضی‌ها از عشق یا موفقیت. اما شاید سوال بهتر این باشد: اصلاً دنبال چه نوع معنایی هستیم؟ شاید معنی چیزی نیست که باید آن را پیدا کنیم، بلکه چیزی است که خودمان لحظه‌به‌لحظه، با انتخاب‌ها و نحوه‌ی زندگی‌مان می‌سازیم.»