بخشی از کتاب زن بی اهمیت:
«شب از نیمه گذشته بود و سرمای استخوان‌سوز جنگل‌های مرکزی فرانسه تا مغز استخوان ویرجینیا نفوذ می‌کرد. او در حالی که پای مصنوعی‌اش را روی زمین یخ‌زده می‌کشید، مجبور بود در تاریکی مطلق حرکت کند. صدای گشت‌های نازی از دور به گوش می‌رسید و هر لحظه امکان داشت نور چراغ‌قوه‌های آنها در میان درختان ظاهر شود. او می‌دانست که گشتاپو عکسش را در تمام پاسگاه‌های منطقه پخش کرده و جایزه‌ای معادل یک میلیون فرانک برای دستگیری «آن زن آمریکایی لنگ» تعیین کرده است. با این حال، ماموریت امشب آنقدر حیاتی بود که نمی‌توانست به این تهدیدها فکر کند.
در کوله‌پشتی‌اش، اطلاعاتی از موقعیت دقیق پایگاه‌های نازی، مسیرهای حمل و نقل مهمات، و مهم‌تر از همه، لیستی از اعضای جدید نهضت مقاومت بود که باید به لندن می‌رسید. در طول شش ماه گذشته، او تنها کسی بود که توانسته بود شبکه‌ای گسترده از مبارزان مقاومت را در منطقه سازماندهی کند. پیام‌های رمزی که او از طریق فرستنده رادیویی مخفی‌اش به لندن می‌فرستاد، منجر به نجات جان ده‌ها خلبان متفقین شده بود که هواپیمایشان در خاک فرانسه سقوط کرده بود. حالا، در این شب سرد زمستانی، او باید راهی پیدا می‌کرد تا از میان خطوط دشمن عبور کند و به نقطه امنی برسد که می‌توانست با لندن تماس بگیرد.»