بخشی از کتاب پرچم های سیاه:
«صحرای اردن در غروب آفتاب، جایی که الزرقاوی در آن بزرگ شده بود، چشم‌اندازی خشن و در عین حال زیبا داشت. همان‌طور که خورشید پشت تپه‌های سنگی غروب می‌کرد، سایه‌های بلند بر زمین‌های خشک و ترک‌خورده می‌افتاد. در این محیط سخت و بی‌رحم بود که شخصیت مردی شکل گرفت که بعدها به یکی از خطرناک‌ترین تروریست‌های جهان تبدیل شد. زرقا، شهر صنعتی فقیرنشین که الزرقاوی در آن متولد شد، با کارخانه‌های سیمان و آلودگی هوا، فرسنگ‌ها با تصویر رمانتیک اردن که در ذهن گردشگران غربی نقش بسته بود، فاصله داشت.
تحول الزرقاوی از یک جوان خلافکار خیابانی به رهبر قیام جهادی، داستانی است که در آن عوامل متعددی نقش داشته‌اند: فقر، حس طردشدگی، ایدئولوژی افراطی و فرصت‌های ناشی از بی‌ثباتی منطقه. زندان، که قرار بود محلی برای اصلاح او باشد، به مدرسه‌ای برای رادیکالیزه شدن تبدیل شد. در سلول‌های تاریک و مرطوب زندان اردن بود که او با ایدئولوژی سلفی-جهادی آشنا شد و تحت تاثیر معلمان افراطی، جهان‌بینی‌اش شکل گرفت. بعدها، هرج و مرج پس از سقوط صدام حسین در عراق، زمینه مناسبی برای رشد گروهی شد که ابتدا کوچک و ناشناخته بود، اما به سرعت به کابوسی برای منطقه و جهان تبدیل شد.»