بخشی از کتاب گرسنگی:
«بدن من داستانی برای گفتن دارد و آنچه می‌گوید این است: یک زمانی دختری بودم و آن دختر اتفاقی برایش افتاد. آن اتفاق او را شکست و بعد، آن دختر رشد کرد و سعی کرد خودش را دوباره بسازد. این داستان بدن من است. این داستان چیزهایی است که از دست دادم و چیزهایی که به دست آوردم. این داستان آنچه که می‌خواستم فراموش کنم و آنچه که نمی‌توانم فراموش کنم است. این داستان وزن است؛ داستان چگونگی حمل کردن آن، داستان اینکه چطور همه چیز را به دوش می‌کشیم، داستان اینکه چطور گاهی زیر بار این وزن خم می‌شویم.
مردم اغلب می‌پرسند چرا این قدر از بدنم می‌نویسم، چرا این قدر درباره وزن حرف می‌زنم. می‌گویند تو بیشتر از اینها هستی، تو فقط بدنت نیستی. و من می‌دانم که بیشتر از اینها هستم، اما بدن من بخش بزرگی از داستان من است. نمی‌توانم از کنار آن بگذرم یا وانمود کنم که مهم نیست. چون هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم، اولین چیزی که با آن روبرو می‌شوم همین است - واقعیت بدنم، وزن آن، محدودیت‌های آن، و تمام قضاوت‌هایی که دیگران درباره‌اش می‌کنند. این فقط درباره چاق بودن نیست؛ درباره زندگی کردن در دنیایی است که جایی برای بدن‌هایی مثل بدن من ندارد.»