بخشی از کتاب ابرانسان:
«پیری یک سرنوشت قطعی نیست بلکه مثل یک کد برنامه‌نویسی است، و مثل هر کدی، قابل هک شدن است. سال‌هاست که این باور را پذیرفته‌ایم که بالا رفتن سن یعنی ضعیف‌تر شدن، بیمار شدن و کند شدن. اما اگر این‌طور نباشد چه؟ اگر بتوانیم پیری را مثل یک مشکل نرم‌افزاری ببینیم، چیزی که می‌شود آن را عیب‌یابی، بهینه‌سازی و بازنویسی کرد؟ من دقیقا همین کار را شروع کردم، و از تجربه خودم می‌گویم: این روش جواب می‌دهد. الان در دهه چهارم زندگی‌ام احساس می‌کنم از بیست‌سالگی‌ام هم تیزهوش‌تر، قوی‌تر و پرانرژی‌ترم.
بیشتر مردم نمی‌دانند که چقدر روی بدن‌شان کنترل دارند. بدن شما به سیگنال‌هایی که به آن می‌فرستید پاسخ می‌دهد از طریق غذایی که می‌خورید، خوابی که دارید، استرسی که کنترل می‌کنید و افکاری که در ذهن‌تان می‌پرورانید. اگر سیگنال‌های درست بفرستید، ژن‌های مرتبط با طول عمر، مقاومت و شادابی فعال می‌شوند. اگر سیگنال‌های نادرست بفرستید، روند پیری را سرعت می‌بخشید. این کتاب درباره‌ی یاد گرفتن زبان بدن است و مسلط شدن به زیست‌شناسیِ تبدیل شدن به یک ابرانسان.
بیایید صادق باشیم: من وعده‌ی جاودانگی نمی‌دهم. اما یک چیز را قول می‌دهم: امکان. این امکان که هر روز با انرژی بیشتر، درد کمتر و ذهنی شفاف‌تر از روز قبل از خواب بیدار شوید. این امکان که سال‌هایی به عمرتان اضافه کنید و زندگی بیشتری به همان سال‌ها ببخشید. ابرانسان شدن به معنی کامل بودن نیست. یعنی مسئولیت سلامت‌تان را به‌عهده بگیرید و پشت فرمان زیست‌شناسی خودتان بنشینید.»