بخشی از کتاب هنر ناسازگاری:
»ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که موفقیت را با معیارهایی مشخص و تکراری می‌سنجد: مدرک بگیر، شغل بگیر، حقوق ثابت داشته باش، و اگر همه‌چیز خوب پیش رفت، در پنجاه‌سالگی برو بازنشسته شو. اما این الگو برای همه جواب نمی‌دهد. برخی از ما با این برنامه احساس خفگی می‌کنیم. احساس می‌کنیم زندگی چیز بیشتری باید باشد. و همین احساس، آغاز ناسازگاری است. نه از سر لجبازی، بلکه از سر میل به زندگی عمیق‌تر، واقعی‌تر، و شخصی‌تر.
من دریافتم که زندگی هدفمند الزاماً به معنی زندگی سخت‌تر یا پرریسک‌تر نیست؛ بلکه به معنای زندگی بر اساس ارزش‌هایی‌ست که خودتان آن‌ها را انتخاب کرده‌اید. ممکن است این مسیر پر از ناشناخته‌ها باشد، ولی شگفت‌انگیز است. وقتی شما خودتان قوانین‌تان را تعریف می‌کنید، حتی شکست‌ها هم رنگ‌وبوی دیگری دارند. آزادی واقعی، در لحظه‌ای آغاز می‌شود که دیگر نخواهید زندگی‌تان را با توقعات دیگران هماهنگ کنید.
اما برای رسیدن به این آزادی، باید بهایش را هم بپردازید: باید مسئولیت کامل زندگی‌تان را برعهده بگیرید. باید خودتان تصمیم بگیرید که چطور زمان‌تان را خرج کنید، چه چیزی را مهم بدانید، و چگونه تاثیر بگذارید. شاید سخت باشد، شاید گاهی تنها شوید، اما در نهایت، این شما هستید که زندگی‌تان را می‌سازید. و این بزرگ‌ترین پیروزی ناسازگار بودن است: این‌که دیگر تماشاگر زندگی نیستید، بلکه خالق آنید.»