بخشی از کتاب نوری که در خود داریم:
«ترس دشمن ما نیست. ترس فقط یک احساس است، نه چراغ قرمز یا علامت توقف. من یاد گرفته‌ام که ترس هیچ‌وقت کاملاً از بین نمی‌رود و همیشه همراه ما هست. نکته‌ی مهم این است که نگذاریم پشت فرمان بنشیند. به‌جای نادیده گرفتن، سعی می‌کنم آن را بشناسم، حتی با آن صحبت کنم، و بعد با وجودش ادامه بدهم. شجاعت به‌معنای نترس‌بودن نیست؛ شجاعت یعنی با وجود ترس، همچنان به راهت ادامه بدهی.
یکی از قوی‌ترین ابزارهایی که در اختیار داریم، ارتباط انسانی واقعی است. این ارتباط به ما یادآوری می‌کند که تنها نیستیم؛ کسی دیگر هم احساس ما را تجربه کرده یا با همان سختی‌ها دست‌وپنجه نرم کرده. من یاد گرفته‌ام به این ارتباط‌ها تکیه کنم. چه یک دوست باشد، چه همسر، درمانگر یا حتی غریبه‌ای با لبخندی مهربان، همین لحظات کوچکِ انسان‌بودنِ مشترک، بیشتر از چیزی که فکر می‌کنیم، درون خودشان نور دارند.
لازم نیست همه‌چیز را درباره‌ی زندگی بدانید یا از قبل برنامه‌ریزی کرده باشید. زندگی یک فهرست کار نیست. زندگی پُر از آشوب، بی‌نظمی و تغییر دائمی است. اما کاری که می‌توانید بکنید این است که نور خودتان را با خود حمل کنید — یعنی ارزش‌هایتان، مهربانی‌تان، و آمادگی‌تان برای ادامه دادن — و با آن هم راه خودتان را روشن کنید، و شاید راه کسی دیگر را هم. این همان راهی است که ما را به جلو می‌برد؛ همراه و در کنار هم.»