وقتي به دوران هزار ساله نظم و نثر ادبي كشورمان بنگريم،ميبينيم كه شوق تأدب و تخلق به آداب قرآني در ادبيات فارسي مشاهده ميشود.
در شعر شاعر حماسه سراي فارسي زبان، ابو القاسم فردوسي، با زيباترين زبان و رساترين بيان، برخي از ايات و احاديث به كار رفته است.
فردوسي، حديث شريف «انا مدينة العلم و علي بابها»را اين گونه بيان ميكند:
كه من شهر علمم، عليم درست درست اين سخن گفت،پيغمبرست
تو گويي دو گوشم به آواي اوست گواهي دهم كاين سخن راي اوست
اين بيتها،نشانگر ارادت و باور راسخ شاعر به خاندان نبوت و امامت ميباشد كه پس از گذشت چند قرن،اين گونه حكيمانه و عاشقانه شهادت مي دهد كه اين كلام گهربار از پيامبر اكرم(ص) است.