مقدمه
از ارتباطات در ميدان رقابت كار و زندگي به عنوان يك سلاح قدرتمند، اما بي‌خطر استفاده مي‌شود.
در عصر حاضر براي انديشمندان و افراد موفق، «ارتباطات» تنها يك واژه نيست. آنان از ارتباطات استنباط عميق‌تري دارند و در ميدان رقابت كار و زندگي از آن به عنوان يك سلاح قدرتمند، اما بي‌خطر استفاده مي‌كنند؛ زيرا بدون صدمه زدن و آزردن ديگران با بهره‌گيري از ارتباط موثر ساده‌تر از ديگران كه به اين سلاح تجهيز نيستند، به خواسته‌هاي مشروع خود نائل مي‌شوند.
همه ما از كودكي شنيده‌ايم كار را بايد به دست كاردان سپرد، به طور يقين اين افراد كاردان اولين ويژگي‌شان «ارتباطات قوي» است، اما برخي از اشخاص دخالت‌هاي بيجا و سماجت‌هاي غيرموجه در يك امر را با ايجاد ارتباط موثر اشتباه مي‌گيرند كه اين طرز تلقي را بايد اصلاح كنند.
در سازمان‌ها نيز، مديران مجرب مي‌دانند براي بقاي سازمان خود نياز مبرمي به برقراري ارتباط دارند. قطعاً مديري كه نياز به ايجاد ارتباطات موثر سازماني را حس مي‌كند، در جنگ رقابت و بقا به ابزارهاي بيشتري مجهز است.
پي.استيفن رابينز، ارتباطات را اين‌گونه تعريف مي‌كند: «انتقال مقصود و منظور يك عضو گروه به ديگري». حال اين سؤال مطرح مي‌شود: چگونه مي‌توان بدون ايجاد ابهام، اين منظور و مقصود سازماني را به طرف مقابل منتقل كرد؟
همواره در يك سازمان محدوديت‌ها و موانعي وجود دارد كه مي‌تواند در ايجاد ارتباط اختلال ايجاد كند. اين موانع به دو گروه خارجي و داخلي قابل تقسيم مي‌شوند. موانع خارجي عوامل فيزيكي هستند كه در محيط خارج سازمان مي‌توانند بر فرآيند ارتباطات تاثير منفي گذاشته و آن را مختل كنند و موانع داخلي مجموعه عوامل درون سازماني هستند كه مي‌توانند در جريان ارتباط تاثير ناخوشايندي داشته باشند.
تعصبات، اختلاف زبان و عقايد، همهمه و سر و صدا و ذهنيات كليشه‌اي را مي‌توان به عنوان برخي از موانع ارتباطات نام برد. با توجه به محدوديت‌ها و موانعي كه در هر سازماني امكان وجودشان بسيار است، كسب مهارت‌هايي در ارتباطات ضروري به نظر مي‌رسد. بر همين اساس، راهكارهاي زير توصيه مي‌شود.