PDF نسخه کامل :رمان طنین افتاده در ثمین

ژانر  عاشقانه، طنز

نویسنده: فاطمه عیسی زاده(مهتا)

خلاصه رمان: 

ماجرای دختر جسور جنگلی به نام طنین که بویی از تمدن و تکنولوژی امروزی نبرده، شیطنت و خراب کاری هایش او را به شهر می‌کشاند.
یاد گرفتن رسوم شهری و تلاش برای عادی به نظر ها رسیدن کم بدبختی داشت، که پدر برای یادگرفتن اصول و هدفمند کردن زندگی اش او را در بالا و پایین هیجان انگیز زندگی خواهرش ثمین انداخت.

قسمتی از متن رمان طنین افتاده در ثمین

ناحیهی روستا نشین رو که رد کردم، گوشه ی بلند روسریی که باهاش صورتم رو پوشونده بودم کنار زدم و هوای سرد اوایل دی ماه رو با جون دل فرو بردم. صدای آواز سرمای گنجشک ها، جیر – جیر های تک و توک جیرجیرک های بالای درخت، قد – قد مرغ دست و پا بستهی ماجان که داخل خورجین اسبم وول میخورد و قرار بود به زودی طعمه زندهی اولگا شود، خبر از فرار دوباره، چند باره و هزار بارهی من به سوی جنگل میداد.

اگه ماجان برای سرشماری مرغ های بخت برگشته ش میرفت، مطمئناً باز هم راسو و روباه محل رو تف و لعنت میکرد که دخل پا حنایی، مرغ تپل و فربه ش رو آوردن. حالا خدا کنه نگه: [ دست و پای مرغ دزد روستا بشکنه] که نوه ی خودش رو باید چند ماهی به خاطر نفرین خودش به دوش بکشه. کم – کم درخت های یخ بسته و خیس که از باد استخون سوز زمستون رخت بر باد داده بودن، در هم تنیده و حرکت اسبم هلگا رو سخت و سخت تر کردن تا جایی که با یک “هی” کشیده از حرکت باز ایستادم.

جفت پام رو نزدیک هم کرده و با یه جهش از ارتفاع بلند هلگا به پایین پریدم. هوا اونقدر سرد بود که حتی با پوشیدن چند دست لباس ضخیم باز هم از زیر دامنم سوز پاهام رو به لرزه می نداخت. یکی نبود به این ماجان سخت فهم و یه دنده بفهمونه بابا خیلی وقته که ما توی قرن بیست و یکم زندگی می کنیم و شلوار نه تنها اختراع شده، بلکه خیلی هم راحت و کار آمدتر از این دامن پر از چین و ماچینه!

آخر یه روزی ماجان یا منه یاغی رو می کشت، یا آدم می کرد. بیخیال فکر کردن به اوضاع خر در الاغ زندگیم، لب هام رو غنچه و طبق معمول همیشه، برای صدا کردن اولگا سوت مخصوص خودم رو پیاپی و بلند زدم. پژواکش لا به لای درخت های سر به فلک کشیده و زمینی که یک لایه برفک نازک اثر در یخ زدن شبنم ها روش رو گرفته بود پیچید. دو_سه باری که کارم رو تکرار کردم و خبری از قامت پشمالو و با ابهتش نشد، دست هام رو شیپور گونه دو طرف دهنم گذاشتم و داد زدم:

-اولگا!

-اولگا… اولـ… لـ… لـگا… ا… ا… ا

صدایی که در امتداد صدای من توی جنگل می پیچید به مراتب بلند تر و خوف ناک تر بود. به خیال اینکه حتما از اون جا رفته، نا امید و با شونه های افتاده به سمت اسبم برگشتم؛ همون لحظه از لا به لای دو درخت که به سختی در هم گره خورده بودن و یکی زرد و دیگری کاملا عور و بی لباس بود، گویی که یکی قصد گرم کردن دیگری رو داشت، صدای خش_خش برگ های ما بینشون به گوشم خورد…