اُتوفاژی یک فرآیند بسیار کنترل شده است که در آن اجزای سلولی به طور خود به خود تخریب شده و سپس بازیافت می شوند . این مسیر تا حدی نقش ” نظافت خانه ” را در سلول ایفا می کند و محموله های متعددی را برای تجزیه به لیزوزوم هدایت می کند . بسته به شرایط خاص ، محموله ها شامل قسمت هایی تصادفی از سیتوپلاسم ، پروتئین های تجمع یافته و اندام های آسیب دیده یا اضافی مانند میتوکندری و پراکسیزوم ها می شوند . 

مطالعات جدید نشان داده است که اتوفاژی نقش مهمی در ایمنی دارد . در سال ۲۰۰۴ ، مطالعات مستقلی برای اولین بار نشان دادند که پاتوژن های مهاجم می توانند محموله هایی برای اتوفاژی باشند .

امروزه به خوبی پذیرفته شده که اتوفاژِ می تواند به طور مستقیم عوامل بیماری زای داخل سلولی ، از جمله باکتری ها ، قارچ ها و ویروس ها را از بین ببرد . اتوفاژی همچنین میتواند ابشارهای سیگنال دهی ایمنی ذاتی را فعال کند .

با این مقدمه مختصر به سراغ عناوین اصلی کتاب « اتوفاژی _ عفونت و پاسخ ایمنی » میرویم :
فصل ۱ : اتوفاژی و ایمنی
۲ : تکنیک هایی برای مطالعه اتوفاژی
۳ : نقش اتوفاژی در عفونت ویروس های DNA دار در in vivo
۴ : مطالعه ویروس های RNA دار و اتوفاژی in vivo
۵ : اتوفاژی و عفونت پیکورنا ویروس

۶ : فلاوی ویروس ها و اتوفاژی
۷ : اتوفاژی : یک بازسازی کننده خانگی برای ویروس هپاتیت C
۸ : تنظیم اتوفاژی برای درمان نوع ۱ ویروس نقص ایمنی انسانی
۹ : اتوفاژی در سلول عفونی
۱۰ : پروتئن های Rab

۱۱ : کنترل عفونت هلیکوباکترپیلوری
۱۲ : برهمکنش های بین سالمونلا
۱۳ : عوامل میزبان که اتوفاژی را بعنوان دفاع در برابر توکسوپلاسما گوندی بکار می گیرند
۱۴ : مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و مسیر اتوفاژیک
و ….