مقاله بررسی زیرساخت شبکه های کامپیوتری

واژه زيرساخت (Infrastructure)  از جمله واژه هائی است که در موارد متعددی بخدمت گرفته شده و دارای معانی متفاوتی است . واژه فوق اغلب برای تشريح مراحل نصب ، آماده سازی خدمات و امکانات مربوطه در زمينه يک عمليات خاص نظير جاده ها ، سيستمهای ارتباطی،  خطوط ارتباطی برق و … بکار گرفته می شود. در اغلب واژه نامه ها برای واژه فوق تعريفی مشابه زير ارائه شده است :

يک بستر پايه برای ايجاد يک سازمان و يا سيستم .

با توجه به تعريف واژه فوق و از ديدگاه کامپيوتر، يک شبکه کامييوتری از عناصر اساسی تشکيل می گردد. مجموعه عناصر تشکيل دهنده زير ساخت يک شبکه کامپيوتری را می توان به دو گروه اساسی زير تقسيم نمود:

•  عناصری که بنوعی زيرساخت فيزيکی يک شبکه را تشکيل می دهند.( نظير کامپيوترها ، کابل ها،  کارت های شبکه،  هاب ها و روترها ). ماهيت عناصر فوق بصورت سخت افزاری است .
•    عناصری که بنوعی زير ساخت منطقی يک شبکه را تشکيل می دهند. ( نظير : پروتکل های شبکه، سرويس های مربوط به DNS ، مدل های آدرس دهی IP،  سرويس های مربوط به دستيابی از راه دور و پروتکل های امتيتی ) ماهيت عناصر فوق نرم افزاری بوده که می بايست نصب و پيکربندی گردنند.

در ادامه به تشريح عناصر مربوط به زيرساخت منطقی يک شبکه پرداخته می شود.

عناصر مربوط به زيرساخت منطقی

شناخت زيرساخت فيزيکی در يک شبکه بدليل ماهيت ملموس عناصر سخت افزاری و جايگاه هر يک از آنها بسادگی انجام خواهد شد. زير ساخت منطقی يک شبکه کامپيوتری مستلزم استفاده از عناصر متفاوتی نظير موارد زير خواهد بود:

•        پروتکل های شبکه
•         مدل آدرس دهی IP
•        سرويس های مربوط به حل مشکل اسامی  و آدرس ها
•         دستيابی از راه دور
•         روتينگ و ترجمه آدرس های شبکه
•         سرويس های مربوط به ايجاد زير ساخت های امنيتی
• در ادامه به معرفی  هر يک از عناصر فوق و جايگاه آنها در يک شبکه خواهيم پرداخت .
•