با هستی آن‌که آبیاری سطحی به‌عنوان شیوه غالب در جهان محسوب می‌گردد، ولی به لحاظ نیاز به بالارفتن کالائی مصرف آب و افزایش روزافزون خرج تأمین آب و نیز محدودیت منابع در دسترس، گرایش دولت‌ها به‌ویژه کشورهای توسعه‌یافته برای استعمال آبیاری تحت‌فشار را افزایش داده است.
اثر مغناطیس روی آب به‌طور اتفاقی بدست دانشمندان روسی مشاهده شد. جنبش آب در درون لوله‌ها مایه ته نشین املاح روی جدار لوله‌ها گشته، ضمن کاهش سطح مقطع لوله‌ها و افزایش افت انرژی، عبور آب داخل لوله‌ها را مختل می‌کند. آنها دریافتند که آب مغناطیس شده جرم تو لوله‌ها را منزه و از ته نشین مجدد روی جدار لوله‌ها بازدارندگی می‌کند. بنابراین تماشا شده که با اعمال انرژی مغناطیسی می‌توان آب ساده را به مایعی با اثرات شیمیائی خاص تبدیل کرد، به‌طوری که خواص فیزیکی آب مغناطیسی شده از جمله دما، وزن مخصوص، کشش سطحی، ویسکوزیته و قابلیت هدایت الکتریکی آن تغییر می‌یابد.